DNA Digital News ประจำวันพุธที่ 7 สิงหาคม 2567

หากพูดถึงบริการ เสิร์ชเอนจิ้น ชื่อของ กูเกิล (Google) เป็นชื่อแรกที่อยู่ในหัวคนทั่วโลกแน่นอน ขนาดในไทยยังมีคำว่า “ไม่รู้อะไรให้ถามกูเกิล” จนในปี 2020 ก็ได้มีการฟ้องกูเกิลว่า ผูกขาดบริการเสิร์ชเอนจิ…

The Lost Decade เป็นคำที่เราคุ้นเคยกันมานาน ใช้เรียกภาวะทางเศรษฐกิจของญี่ปุ่นว่าเป็นทศวรรษที่สูญหาย แต่ปัจจุบันไทยกำลังตกอยู่ในห้วงเดียวกัน

มากกว่าการปรับตัวเพื่อให้อยู่รอดจากสินค้าราคาถูกจากจีนที่กำลังล้นทะลักทั้งไทยและอาเซียน คือรัฐต้องสร้างระบบรองรับให้ผู้ประกอบการอยู่ได้

  เวลารายงานรายได้หนังจะเห็นรายงานเพียงรายได้จากกรุงเทพฯ และปริมณฑล  เท่านั้น ส่วนรายได้จากการจำหน่ายบัตรในจังหวัดอื่นๆ แทบจะไม่มีการรายงาน   สิ่งที่รายได้หนังรายงานกรุงเทพฯ และปริมณฑล มาจากโมเดลรายได้ที่ผู้ผลิตหนังได้จากการเข้าฉายในโรงหนังไม่เหมือนกัน   ในกรุงเทพ และปริมณฑล  เป็นโมเดลในรูปแบบการแบ่งสัดส่วนรายได้จากตั๋วหนังที่จำหน่ายได้ทั้งหมด ระหว่างโรงหนังและผู้ผลิต ตามสัดส่วนแล้วแต่ตกลง   ส่วนจังหวัดอื่นๆ เป็นการขายสิทธิ์ให้กับผู้จัดจำหน่ายภาพยนตร์ หรือสายหนัง เพื่อนำหนังไปกระจายฉายในโรงหนังจังหวัดต่างๆ อีกต่อหนึ่ง ทำให้ผู้ผลิตหนังไม่รับรู้ถึงจำนวนตั๋วหนังที่จำหน่ายได้ เพราะรับเงินจากการขายสิทธิ์แบบเหมาจ่ายไปก่อนหน้านั้น   สำหรับสายหนังเป็นโมเดลธุรกิจที่มีอยู่มาอย่างยาวนาน จากในอดีตการส่งหนังไปกระจายฉายตามโรงหนังต่างจังหวัดมีความลำบากจากการเดินทางขนส่ง การติดต่อโรงหนังที่เป็น Stand Alone อยู่แต่ละพื้นที่ ทำให้เกิดพ่อค้าคนกลางที่เรียกว่าสายหนัง ที่ส่วนใหญ่เป็นบุคคลในพื้นที่รับซื้อสิทธิ์หนังจากผู้ผลิตหนังที่ระบุเป็นระยะเวลาไปฉายตามโรงในเครือข่ายของตัวเองอีกต่อหนึ่ง และสายหนังจะหารายได้จากการแบ่งเปอร์เซ็นต์จากตั๋วที่จำหน่ายได้ทั้งหมด โดยสายหนังแต่ละผู้ประกอบการจะไม่ทับซ้อนกันและกัน   ในปีที่ผ่านมาอ้างอิงข้อมูลจากเมเจอร์พบว่าตลาดหนังมูลค่า 5,500 ล้านบาท เป็นตลาดที่มีรายได้มาจากกรุงเทพฯ และปริมณฑล 57% และต่างจังหวัด 43% จากมูลค่าตลาดผ่านระบบสายหนัง   และเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้านั้นตลาดหนังจากระบบสายหนังมีสัดส่วนที่ลดลง   ปี 2565 มูลค่าตลาดหนัง 4,000 ล้านบาท แบ่งเป็นกรุงเทพฯ และปริมณฑล …